My first webinar

Als lid van van het Amerikaanse Organizational-Development-Network (ODN) kwam het fenomeen webinar al regelmatig in mijn mail voorbij via hun nieuwsbrieven. In een land waar afstanden groot zijn is het geven van les/college/instructie/voorlichting etc., anders dan offline/klassikaal of zeepkist, via een webinar een fantastisch alternatief. Op voorstel van Broosz mocht ik samen met Jan Smit van Broosz 90 minuten (2 keer 45 minuten, dat heb je tijdens een WK) van gedachte wisselen rond het begrip ‘Nieuw Organiseren’, onze gezamelijke passie. De sessie was donderdagavond 19 juni 2014.

Broosz ’trekt’ een pionierproject met acht organisaties die samen een ‘Community of Practice Nieuw Organiseren’ zijn om de toekomst van organisaties vorm te geven op een manier die past bij de tijdgeest. Een webinar als medium is daar op zich een mooi voorbeeld van. Op zich is dat ‘vernieuwen’ niet zo ingewikkeld, maar het is een enorme klus om een organisatie uit de vorige eeuw daarin mee te nemen (transformatie). Van oudsher loopt alle informatie gecontroleerd via de postkamer, maar tegenwoordig klotst de informatie tegen de plinten en daar is het soms lastig mee omgaan (‘Er is hier geen feestje’: Project X in Haren). Pionieren om de toekomst handen en voeten te geven, een boeiende trektocht (klik hier).

Uiteindelijk keken er 90 nieuwsgierige mensen die 400 keer met elkaar informatie uitwisselden via de chat naar aanleiding van het betoog over oud managen, nieuw organiseren en de transitie. 90 minuten maal 60 seconden gedeeld door 400 berichten is ongeveer iedere 13,5 seconden een berichtje. Zegt iets over de motivatie van het publiek, maar ook iets over de doordachte opzet van een webinar. Interactie met zoveel mensen onderling kan dus tijdens een webinar en dat zou in een zaal onmogelijk zijn geweest. Dit is voor de mensen, voor Jan en mij, voor de camera echter onmogelijk om constant op te reageren.

In dit geval vraagt de organisatie in de studio van Crowdale in Amsterdam vier mensen: een techneut (v/m) achter de knoppen om ‘de uitzending’ daadwerkelijk technisch voor elkaar te krijgen, een moderator achter de schermen die alle reacties in de gaten houdt en ze doorzet naar de gespreksleider en de spreker. Eerlijk gezegd viel het me niet mee 90 minuten op een stoel te zitten en recht in de camera te kijken. Ik kijk nu al uit naar een volgende keer. Oefening baart kunst.

Hierbij een fotoverslag (met dank aan Georgette Kempink van Broosz). Klik hier.